Twórczość Alfreda Wierusza-Kowalskiego

Alfred Wierusz-Kowalski urodził się 11 października 1849 roku w Suwałkach, zmarł 16 lutego 1915 roku w Monachium. Specjalizował się w ukazywaniu scen rodzajowych i rodzajowo-historycznych. Ojciec malarza kilka lat wcześniej objął posadę notariusza w Suwałkach. Alfred był pierwszym dzieckiem z drugiego małżeństwa Teofila Kowalskiego herbu Wieruszowa i Teofili z Siewierskich, córki zarządcy majątku. Teofil Kowalski w 1965 roku przeniósł się na posadę notariusza do Kalisza. Tam Alfred kontynuował naukę w rządowym Męskim Gimnazjum Klasycznym. W latach 1868-1871 uczęszczał do warszawskiej Klasy Rysunkowej, gdzie uczył go m.in. Wojciech Gerson.

Alfred Wierusz-Kowalski

W latach 1872–1873 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. Od połowy października 1873 roku kontynuował studia na Akademii Monachijskiej. W Monachium studiował przez rok, a jego nauczycielami byli m.in. Alexander Wagner i Józef Brandt. Osiągnął też pierwszy sukces - w 1873 roku jego obraz „Powrót kwestarza” przyjęto na Światową Wystawę Powszechną w Wiedniu. Podróżował m.in. w 1903 roku do Afryki, ale stale utrzymywał kontakty z krajem, niemal rokrocznie letnie miesiące spędzał we własnym majątku Mikorzyn, który nabył ok. 1897 roku.

Artysta regularnie nadsyłał prace na wystawy organizowane w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych i w Salonie Aleksandra Krywulta w Warszawie. Brał udział w wystawach warszawskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1892 i 1908 odbyły się również jego indywidualne wystawy. Wielokrotnie uczestniczył w wystawach międzynarodowych, przede wszystkim w Monachium, Berlinie i Wiedniu, na których zdobywał medale i odznaczenia. Obrazy jego nabywały największe galerie i muzea europejskie oraz amerykańskie. W roku 1890 został honorowym profesorem Akademii monachijskiej.