Ostatnio oglądane
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Ulubione
Zaloguj się aby zobaczyć listę pozycji
Zdzisław Beksiński urodził się 24 lutego 1929 roku w Sanoku. Rodzina Beksińskiego związana była z Sanokiem od kilku pokoleń. W czasie II wojny światowej Zdzisław Beksiński uczęszczał do sanockiej szkoły handlowej w Sanoku (Polnische Öffentliche Handelsschule), jednocześnie pobierając edukację w ramach tajnego nauczania. W wyniku eksplozji spowodowanej zabawą niewybuchami wojennymi utracił część kciuka i palca wskazującego u lewej ręki. Za namową ojca rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. W trakcie studiów zawarł związek małżeński z Zofią Heleną Stankiewicz. 31 maja 1952 uzyskał tytuł inżyniera architekta i magistra nauk technicznych. Po ukończeniu studiów w 1952 roku mieszkał w Krakowie, a później w Rzeszowie. W 1955 roku wrócił do Sanoka. W 1958 r. urodził się Tomasz Beksiński – jedyne dziecko Zofii i Zdzisława. Dyrektor Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku w 1960 roku proponował Beksińskiemu półroczne stypendium w USA, jednakże artysta świadomy już swojej własnej drogi twórczej pozostaje w Sanoku.
Jako młody artysta zajmował się fotografią. Zaczął karierę of czarno – białych zdjęć, aktualnie rzadko z nim kojarzonymi. Fotografie przedstawiały ludzkie postacie, często w niecodziennych pozach, często rolę modelki na fotografiach odgrywała jego żona. W Sanoku tworzył rzeźby pełnoplastyczne i reliefy. Uprawiał abstrakcję, która dominowała wówczas w sztuce światowej. Po pewnym czasie Beksiński przeszedł jednak do następnej formy wyrazu, jaką był rysunek. Jego rysunki były najpierw na pół abstrakcyjne, przechodząc później do czystej figuracji. Następnie artysta przez wiele lat nie rysował i do rysunku powrócił dopiero pod koniec życia. Pierwszym znaczącym sukcesem artysty staje się urządzona w 1964 r. przez Janusza Boguckiego wystawa w Starej Pomarańczarni w Warszawie, która uczyniła go rozpoznawalnym. Zdzisław Beksiński zaczął malować około 1964 roku, wtedy to w pełni oddał się malarstwu fantastycznemu, malowanemu farbą olejną na płycie pilśniowej. Z powodu planów władz miasta dotyczących wyburzenia rodzinnego domu artysty, Beksiński decyduje się przeprowadzić do Warszawy i w 1976 roku organizuje mieszkanie i pracownię w bloku na Ursynowie. Twórczość Beksińskiego z lat 80. wykazuje nawiązania do metody "fotografowania snów", a także do malarstwa barokowego, malarstwa dziewiętnastowiecznego i abstrakcji niegeometrycznej. Na początku lat 90. Beksiński kupuje kserokopiarkę i wraca po latach do rysunku. Od końca lat 90. artysta tworzy także grafiki cyfrowe - kolorowe i czarno-białe, wykorzystując swoje zdjęcia. Po 2000 roku Beksiński zaczął tworzyć swoje kompozycje na komputerze i przy pomocy fotokopiarki. Zdzisław Beksiński został zamordowany w swoim mieszkaniu w Warszawie w nocy z 21 na 22 lutego 2005 roku.